De week voor de herfstvakantie komt Jetty, onze regiocoach voor een evaluatie bij ons thuis en op school. Van deze evaluatie zal ze een rapportje maken voor de organisatie hier en in Taiwan. De afspraak zal bij ons thuis plaats vinden met mij en George, en op school met de teamleider en de mentor samen met Jetty. Eerst heeft Jetty het gesprek op school, daarna bij ons thuis. Als Jetty bij ons thuis komt, komt George op hetzelfde moment door de achterdeur binnen en hij reageert blij verrast als hij haar ziet. Dit is op zich wel een beetje bijzonder omdat ik hem van haar komst op de hoogte had gebracht, en ook van het doel van haar bezoek. George krijgt een vragenlijst die hij moet invullen en Jetty maakt een paar aantekeningen van haar gesprek met George, we drinken samen een kopje thee. George vult op de vragenlijst in dat het hier thuis en op school prima gaat, en ook in het gesprek vertelt hij alleen maar heel positieve dingen. Dan pakt hij zijn biezen en vertrekt naar boven om achter zijn laptop te gamen.

In het gesprek met mij vertelt Jetty dat het op school eigenlijk niet zo goed gaat. George toont weinig initiatief en interesse op school, en maakt nog niet echt aansluiting bij de andere studenten in de klas. Hij vertoont een weinig actieve houding en op school heeft men de indruk dat hij geen zin heeft om dit te veranderen. Thuis is het een gezellige jongen met humor en een meer dan gezonde eetlust. Wel is het ook thuis zo dat wij hem overal bij betrekken, maar dat er van hem zelf weinig uitgaat. Als de andere kinderen thuis komen, moet ik hem er echt bij vragen en verder doet hij uit zich zichzelf niet echt moeite om hier iets te ondernemen, of om de taal te leren. Wel gaan we trouw elke avond een poosje met elkaar om tafel om Nederlands te oefenen. Ik vertaal een aantal zinnen van het Engels in het Nederlands, over dingen die we die dag hebben gedaan met elkaar en ik lees een stuk tekst voor die hij dan naderhand voorleest. Als Jens thuiskomt van zijn stage dan vertellen we elkaar de bijzonderheden van die dag en dan merken we beiden dat George al best veel Nederlands begrijpt. Maar als ik niet begin over het Nederlands oefenen dan zal hij er zelf zeker niet over beginnen. Nadat Jetty is weer naar huis is gegaan komt George verontwaardigd bij mij. Hij snapt niet hoe hij op school kan laten zien dat hij wel zijn best doet en hoe hij een meer actieve houding kan laten zien. Ik geef hem een aantal voorbeelden, en diezelfde avond laat hij zich van zijn beste kant zien. Ook de volgende dag is George erg actief aanwezig en probeert zoveel mogelijk Nederlands met ons te praten. In het weekend gaan de jongens naar mijn oudste zoon Rick en ze spelen daar spelletjes aan tafel met elkaar en blijven daar eten. Ze hebben het erg gezellig met elkaar.

De week daarop is de herfstvakantie en gaan we dinsdags een dagje naar Amsterdam. Op het station in Almelo wordt George aangesproken door een Belgische student en blijkt dat hij ook naar Amsterdam gaat. We praten even met elkaar en gaan uit elkaar. Later in Amsterdam komen we een heel groepje Belgische studenten tegen die George kent vanuit het trainingskamp. Wij gaan lopend richting het Anne Frank huis en onderweg wijs ik George verschillende bijzondere dingen aan. George is niet erg geïnteresseerd maar vraagt een aantal keren waar en wanneer we gaan lunchen, het is nog maar net 11.00 uur dus daar wachten we nog maar even mee. Na een flinke wandeling waarbij we ook nog een regenbui op onze kop krijgen komen we aan bij ons doel en blijkt de wachtrij bij het Anne Frank huis meer dan 2 uur lang. We besluiten om dan maar aan de overkant in de rondvaartboot te stappen. We varen een uur lang door de grachten en onderweg zien we vele bijzondere dingen van Amsterdam. Hierna gaan we naar de Mac Donalds voor de lunch en dan gaan we richting Madame Tussauds en het House of Dungeon. De eerste vind George ontzettend leuk, er worden veel foto’s gemaakt, de tweede vind hij maar griezelig en eigenlijk wil hij er zo snel mogelijk weer uit. De angst maakt hem ineens wel heel erg sociaal, hij begint tegen iedereen te praten en laat praktisch iedereen voor gaan. We hebben hier veel lol met elkaar, maar George blijft erbij dat dit niet iets is voor hem, te eng dus. Na dit avontuur gaan we naar een stukje Amsterdam wat wereldwijd bekend is, het red light district. Hier blijkt wel dat George uit een heel andere cultuur komt. Hij schaamt zich rot en durft bijna nergens naar te kijken. Ook als Jens en ik proberen hier met hem over te praten geeft hij aan dat dit nik is voor Aziatische mensen en hij zegt zelfs dat zijn moeder hem wat aan zal doen als ze dit van hem weet. We beloven hem dat we zijn moeder hier niet van op de hoogte brengen, en dat dit toch ook echt wel een typisch stukje cultuur is van Amsterdam.

Als afsluiting gaan we eten bij een pizzeria en daarna pakken we de trein terug naar huis. In de trein gaat George zitten slapen en eenmaal thuis gaat hij al snel naar bed. Het was een vermoeiende dag voor hem. De rest van de week geniet hij van de vrijheid, want hij heeft nog een paar dagen vakantie, terwijl Jens en ik allebei moeten werken. George speelt games op zijn laptop en heeft via de computer contact met enkele vrienden uit Taiwan. Hij vertelt dat de klomp pantoffels goed zijn aangekomen en erg leuk gevonden worden door zijn vriend. De donderdag moet ik een ochtend en avonddienst werken en in de middag komt er een vriendin van mij op de koffie. Hierdoor schiet de Nederlandse les erbij in, maar dat is voor George geen enkel probleem. Het is dus een heel gewoon kind dat net als mijn eigen kinderen op een gezonde manier misbruik maakt van de situatie. Het is vakantie, en ik maak er dan ook geen punt van dat we een dagje overslaan met de Nederlandse les.